- μονόθρονος
- μονόθρονος, -ον (Α)(για επίσκοπο) αυτός που έχει έναν μόνο θρόνο, που διοικεί μία μόνο επισκοπή.[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + θρόνος (πρβλ. χρυσό-θρονος)].
Dictionary of Greek. 2013.
μονόθρονος
Look at other dictionaries:
μον(ο)- — (ΑΜ μον[ο] , Α ιων. μουν[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθετο μόνος* (ιων. μοῡνος) και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι ένα και μοναδικό ή έχει απομείνει μόνο ένα (μονοσύλλαβος,… … Dictionary of Greek
